
Normalmente, esses filmes que nos prendem, contêm um enredo bastante complexo. Cenas que não são sequenciais, pormenores que nos baralham, que nos põem confusos. O tempo anda para trás e para a frente, às vezes fazemos rewind para perceber afinal o que aconteceu.
E, quando menos esperamos, acontece aquela cena, aquele clímax: descobre-se o assassino, o casal percebe que se ama, o protagonista morre.
O filme acaba, e nos minutos seguintes ficamos a falar sobre ele, comentamos, rimos, e percebemos porque é que nos marcou tanto. Tal e qual como o sexo.
5 comentários:
E que filme era esse... boa analogia.
Grande filme...
Nem mais!
Beijos
O que mais seduz é de facto o momento inesperado.
Aquele instante de surpresa, que oferece no modo certo, as palavras certas na insinuação do mistério, convidando a mais secreta fantasia de íntimos e guardados desejos, a apoderar-se de nós!
E estremecemos e borbulhamos...
NAO ANDAS COM MAIS PRAZER NA VIDA CONFIDENTE???
Decerto que esta cavalgada, te deixou louka de tesão, volta mais aqui..Bjks
Enviar um comentário